Co jeść przy niewydolności nerek? Dieta niskobiałkowa

PublicDomainPictures / Pixabay

Przewlekła choroba nerek wymusza stosowanie się do pewnych zasad dotyczących sposobu odżywiania. Pacjent musi w tym przypadku stosować się do zaleceń lekarza, który specjalnie dla niego ułoży odpowiednią dietę, uwzględniającą zapotrzebowanie organizmu na niezbędne składniki odżywcze oraz wymaganą ilość kalorii. Istnieje jednak pewne ogólne zalecenia, do których warto się stosować przy przewlekłej niewydolności nerek.

Dieta niskobiałkowa jest dietą leczniczą przeznaczoną właśnie dla osób zmagających się z tym schorzeniem. Może być jednak stosowana również w przypadku innych chorób, podczas których dochodzi do zakłócenia właściwego metabolizmu aminokwasów. Główną zasadą kuracji jest znaczne ograniczenie w jadłospisie produktów białkowych. Głównym celem jest w tym przypadku unikanie nadmiernego wytwarzania produktów przemiany białkowej, które są toksyczne dla organizmu i powodują uszkodzenie oraz dysfunkcję narządów.

Dieta nie zakłada całkowitej eliminacji produktów zawierających białko – ilość tego składnika ograniczona jest w zależności od stopnia tolerancji przez organizm chorego. Zaleca się, aby ilośc białka w codziennej diecie nie przekraczała 40-50 gram na dobę. Wyjątkiem w tym przypadku jest tylko zaawansowana niewydolność nerek albo wątroby. Tutaj ograniczenie będzie znacznie większe – poniżej 20-30 gram na dobę. Co ważne, spożywane białka muszą być jak najwyższej jakości i pełnowartościowe – białko pochodzenia zwierzęcego powinno stanowić tu 75 proc. ogółu dostarczonego białka.

Ponadto, dieta nie zakłada ograniczenia węglowodanów – składnik ten jest prawidłowo tolerowany przez osoby cierpiące na przewlekłą niewydolność nerek. Powinno się zatem spożywać około 300 gram węglowodanów w ciągu doby. Jeśli chodzi o tłuszcze, ich dawka nie powinna przekraczać 1/4 dziennego zapotrzebowania na energię.

Ograniczenie białka w diecie powoduje jednoczesne ograniczenie spożycia wapnia, witaminy D oraz żelaza, dlatego zalecana jest ich suplementacja lub zwiększenie w jadłospisie ilości produktów, które zawierają te pierwiastki.